ساماراکیس، شاعر و نویسنده یونانی است که در ایران خیلی معروف نیست.

اولین بار با داستان کوتاهِ «سوارکار بور»اش در کلاس مبانی نقد استاد محمدرضا گودرزی با او آشنا شدم که به‌عنوان تکلیف کلاسی باید آن را نقد می‌کردیم.

محمود فاضلی در روزنامه شرق، شرح زندگی نسبتاً مفصلی از او نوشته.

چیزی که موقع مطالعه این شرح‌حال خیلی برایم جالب بود، شباهت‌های خودم با او بود. حقوق خوانده بود. خیلی از نویسنده‌ها را می‌شناسم که حقوق خوانده‌اند. اصلاً انگار حقوق خواندن بیشتر از بقیه رشته‌ها آدم را به بیهودگی جهان و قوانینش واقف می‌کند. بگذریم. ساراماکیس تا چهل‌وچهارسالگی کارمند وزارت کار یونان بود؛ اما ناگهان در آن سن و سال استعفا داد و شروع کرد به داستان‌نویسی. البته قبلش هم‌ داستان می‌نوشت؛ اما بعد از استعفا به‌طورجدی و با آثار بیشتری این کار را ادامه داد.

اولین کتاب ساماراکیس در سال ۱۹۵۴ با نام «امید می‌خواهند» چاپ شد که به باور پروفسور ادوین جاهیل، او را در زمره بزرگ‌ترین نویسندگان جهان قرار داد.

شخصیت‌های شکاکش که درباره قطعیت امور به‌ظاهر بدیهی موضع تردیدآمیز اتخاذ می‌کنند هم شبیه من و شخصیت‌هایی‌اند که می‌سازم. قهرمانان اولیه ساماراکیس همه انسان‌هایی تنها و منزوی‌اند. درمجموع در داستان‌هایش، به مسائل دنیای مدرن، اضطراب، پوچی و تنهایی انسان امروز و خشونت صاحبان قدرت می‌پردازد. آثارش به لحاظ حجم کوتاه است. بلندترین رمانش ۲۳۰ صفحه است. محتوای داستان‌هایش مضمونی هم‌زمانی و برزمانی دارد. هم در زمان خودش کارکرد دارد هم در زمان ما.ساماراکیس به زبان تمام مردم جهان سخن می‌گوید. داستان‌هایش فراسرزمینی و فرافرهنگی است. او موعظه نمی‌کند. نشان می‌دهد. ساده نویس و به فرمالیسم بی‌اعتماد است. نوشته‌هایش به هنر سینما نزدیک است.از روی کارهایش دو فیلم به نام رودخانه و نقطه‌ضعف ساخته‌شده.

آثارش در کشورهای متعددی جزء مواد درسی دانشگاه است و در کلاس‌های جرم‌شناسی دانشکده‌های حقوق تدریس می‌شود. می‌گردم اگر نسخه انگلیسی‌ داستان‌هایش را گیر بیاورم حتماً ترجمه می‌کنم. کتاب نقطه‌ضعف اش را مرتضی کلانتریان یکی شخصیت‌های موردعلاقه من ترجمه کرده که نشر آگاه چاپ کرده. کتاب نفس اش را هم فریدون فریاد ترجمه کرده که نشر چشمه چاپ کرده.