کمال‌گرایی با تلاش برای بهترین بودن فرق دارد و ربطی به ارتقای خود ندارد. در عوض حول محور ترس از شرمندگی می‌چرخد.
کمال‌گرایی یعنی اگر بی‌عیب و نقص به نظر برسیم و زندگی و رفتارمان بی‌عیب و نقص باشد، قادر خواهیم بود خود را در برابر انتقاد، قضاوت یا سرزنش محافظت کنیم. ما فکر می‌کنیم کمال‌گرایی از ما در برابر شرمندگی محافظت می‌کند
اما واقعیت این است که فرد کمال‌گرا ازلحاظ عاطفی ارزش خود را مبتنی بر قبول داشتن یا پذیرش دیگران قرار می‌دهد. کمال‌گرایی نه‌فقط بیمارگونه است، بلکه اعتیادآور و خودویرانگر است. کمال‌گرایی پوچ و بیهوده است… زیرا مفهومی به نام کمال غیرواقعی است…
کمال‌گرایی یک تله ذهنی است… مراقب تله‌های ذهنی‌مان باشیم…
از کتاب موهبت کامل نبودن: رها کردن خودِ آرمانی و پذیرش خود واقعی، نوشته برنه براون، ترجمه اکرم اکرمی، ۱۳۹۴، ۱۶۵ صفحه.
6 پاسخ
بماند که ادمیزاد بهترین هم که باشه باز هم مورد انتقاد، سرزنش و قضاوت هست، اما به نظرم ما فقط باید بهترین خودمون باشیم، خودمون از خودمون رضایت داشته باشیم و وقتی خودمونو با منِ دیروزی مقایسه می کنیم حس کنیم یه قدم رو به جلو رفتیم. هیچکس بی عیب و نقص نیست پس تلاش برای بی عیب و نقص بودن یا بی عیب و نقص جلوه کردن تلاش بیهوده اس
👌👌👌👌💜💙❤️
موافقاتم 😉😘❤️
چه جالب بود تفاوت های بین تلاش برای بهتر بودن و کمال گرایی👌🏻👌🏻آدما خیلی وقتا خودشون رو کمال گرا می دونن و بهش هم می بالن و صفت مثبت قلم دادش میکنن در صورتی که اینجا خیلی جالب توضیح داده شده که اصلا هم مثبت نیست و با تلاش برای بهتر بودن نباید اشتباه گرفته بشه و تلاش برای بهتر بودنه که مثبت هست و کمال گرایی نه👌🏻👌🏻👌🏻
هلن قشنگم فدای تو . محمود جان . خوبی الهی دورت تو بگردم اینق در مهرونی
کاملا موافقم❤️❤️❤️🌷🌷🌷🌷