اندوه نوشته چخوف از کتاب بهترین داستان‌های چخوف ، ترجمه احمد گلشیری، انتشارات نگاه، ۱۳۸۵

پیرنگ: درشکه‌چی اندوهگینِ فرزند ازدست‌داده‌ای می‌خواهد با کسی درد دل کند.

نوع پیرنگ: روشنگر .

مضمون: بی‌تفاوتی انسان‌ها به رنج همنوع خود/ مضمون فراملی، فرا فرهنگی.

عدم تعادل+ تعادل

برای من پرسشی: چرا به رنج هم بی‌تفاوتیم؟ خودخواهیم؟ توان و ظرفیت روحی انرژی گذاشتن برای همدردی نداریم؟ خودخواهیم؟ مشکل از کجاست؟ ذات ماست ؟ تربیتی است؟ فرهنگی است؟ روان‌شناختی است؟

خطی است.

پایان بسته، واقع‌گرا، نمایشی، روانشناسی اجتماعی و روانشناسی فردی، حداکثر گرا،آسان نویس، جهان داستان برابر جهان معمولی است.

شخصیت‌ها: یوآنپوتاپوف(درشکه‌چی) ؛ اسبش؛ نظامی (مسافر)؛ چند جوان (مسافر) ؛ دربان؛ درشکه‌چی‌های خواب و درشکه‌چی جوانی که آب می‌خورد.

راوی سوم شخص محدود به ذهن درشکه‌چی

زمان: غروبِ یک هفته بعد از مرگ پسر درشکه‌چی

مکان: نامشخص

صحنه: درشکه‌ای در خیابان‌های تاریک و سرد؛ اسطبل

تقابل: تقابل انسان‌ها در بی‌تفاوتی به رنج یکدیگر؛ چه آن‌ها که به لحاظ صنفی و طبقه‌ای از درشکه‌چی برترند(مسافران)؛ چه آن‌ها که با او هم‌ترازند (درشکه‌چی‌ها) چه آن‌ها که پایین‌ترند ( دربان).

آشنایی‌زدایی از اسب؛ اسب گوش می‌کند.

تعبیرهای جالب:

• یعنی بین این هزاران نفر که بالا و پایین می‌روند حتی یک‌تن هم پیدا نمی‌شود که به سخنان یوآن گوش بدهد؟
• اندوه وی بسیار گران است و آن را پایانی نیست. اگر ممکن بود سینه یوآن را بشکافند و آن اندوه طاقت‌فرسا را از درون قلبش بیرون بکشند شاید سراسر جهان را فرامی‌گرفت.
• اندوه طوری خود را درون این حفره کوچک پنهان ساخته که حتی موقع روز با چراغ هم نمی‌توان آن را پیدا کرد.
• یوآن به جوانک نگاه می‌کند تا ببیند سخنش در وی چه تأثیری دارد. اما در قیافه او هیچ تغییری مشاهده نمی‌شود.
• همیشه برای خواب وقت دارم.
• اسب نشخوار می‌کند، گوش می‌دهد، نفسش به دسته‌ای صاحبش می‌خورد.