متن داستان

خودم این جمله‌ها رو دوست دارم ( خود گویی و خود خندی مصداق منه‌ها )

…من دارم خدای‌نامه می‌خوانم و فکر می‌کنم که چرا اولين دو برادر دنيا دشمن بوده‌اند؟

…اساطير مثل خواهرم تخمِ انگل کاشته‌اند لاي دست‌های كهن­الگوي دو برادر. نوشته: «خوبي هميشه عكس بدي است». واژه كه نمی‌تواند بد باشد. بايد واژه‌های بد را معكوس كرد. تا كمتر بد باشند…

…آفرینش تخم نفاق کاشته توی ذات خواهری و برادری…

…من می‌گویم براي آنکه رودِ واژه، جاري شود بايد زلال باشي؛ اما او جايزه ادبي بلاغتِ عوام را برده است. من تمام عمرم فقط فکر کرده‌ام. نه جایزه برده‌ام، نه تشویق شده‌ام.برادرم هرسال برنده می‌شود. مسخره‌ام می‌کند می‌گوید :«با زلالی‌ات یک جایزه ببر اقلاً». من واژه‌های توی سرش را می‌بینم که مدورند. مثل بادکنک‌های به صليب کشیده‌ی باد نشده…

…واژه‌ها توی ذهن من دور نمی‌زنند، سفر می‌کنند. سفرشان مقصد ندارد هنوز. همین‌که جاری‌اند خوشحال‌اند. توی دنیا ندیده‌ام کسی از کار تکراری خوشش بیاید، مگر بخواهد چیزی را فراموش کند. شاید مردم برای همین هرسال به برادرم جایزه می‌دهند. می‌خواهند حرف‌هایش را فراموش کنند…

…ما جایزه نوبل نداریم. جایزه عوام داریم. برای هر چیزی مثلاً جایزه فیزیک عوام. شیمی عوام. عوام باید راجع به همه‌چیز نظر بدهد و از همه‌چیز خوشش بیاید. آخر ما دموکراسی داریم. ولی گاهی یک عده از عوام مثل من کنار می‌مانند. البته که برای کسی مهم نیست. آخر اگر قرار باشد سرود بخوانیم صدای من و امثال من به‌جایی نمی‌رسد. توی جهان ما اگر این یارو تِز می‌داد، دستهی بز هم به او نمی‌دادند، چه برسد به جایزه عوام…

…جرز یعنی دیوار. من دیوارها را دوست دارم. بهتر بود لای دیوار باشم تا پشت دیوار. دفعه پیش که روی ترازو بودم عددی نشان نمی‌داد. مادرم گفت «ازبس‌که سبکم». خواهرم گفت ازبس‌که همه‌چیز را دور می‌اندازم. یا خیرات می‌کنم. یا می‌دهم به این‌وآن. من از انبار کردن چیزها خوشم نمی‌آید. چیزها هم باید مثل واژه‌ها در حال سفر باشند…

پ ن: آبستره طوری: شاید روش با خمیر تسکچر خطاشی کنم… شاید هم چند تا واژه انگلیسی رو روش دکوپاژ کنم … فک کنم این آخری بهتر می‌شه…