مت هیگ، دلایلی برای زنده ماندن، چرا زندگی؟ چرا مرگ نه؟ ترجمه نازنین فاطمه سوداگر، انتشارات شمشاد، ۱۳۹۹، ۱۹۸ صفحه.

و در پایان این ادامه زندگی است که شجاعت بیشتری می‌طلبد، نه خودکشی.

آلبر کامو از کتاب مرگ خوش

به نظرم یه کم نویسنده کلیشه اومد و یه جاهایی حتی عوام. ولی در مجموع چون تجربیات شخصی خودشو گفته شاید خوندنش به آدم یه تلنگرهایی بزنه … توی این مایه ها که از این تونسته منم میتونم …!

از متن کتاب :

یکی از نشانه‌های محرز افسردگی این است که سر سوزن امیدی به هیچ‌چیز ندارید و آینده‌ای را متصور نمی‌شوید. گویی داخل یک تونل مانده‌اید که دو سر آن مسدود است و به‌هیچ‌وجه قادر نیستید روزنه نوری که در انتهای آن سوسو میزند ببینید.

می‌دانم می‌دانم که ما انسانیم. موجوداتی محجوب. برخلاف دیگر جانداران لباس می‌پوشیم و پشت درهای بسته زادوولد می‌کنیم. وقتی خطایی از ما سر میزند شرمگین می‌شویم؛ اما به‌مرورزمان می‌توان ترک عادت کرد. با سخن گفتن از مشکل یا حتی با خواندن و نوشتن از آن. من به این مسئله اعتقاد دارم زیرا با نوشتن و خواندن در باب این مشکل بود که به‌نوعی و تا حدودی از ظلمت آن رهایی یافتم … از وقتی متوجه شدم افسردگی راجع به آینده حقیقت را نمی‌گوید، بر آن شدم که از تجربیاتم کتابی بنویسم و با افسردگی و اضطراب رودررو سرشاخ شوم و مهارشان کنم …

کتاب حاضر در پی تحقق دو مطلب است:

• کاستن از داغ ناشی از افسردگی به‌عنوان یک بیماری روانی.
• کوشش برای متقاعد کردن مردم به اینکه از قعر یک دره نمی‌توان چشم‌اندازی باز و باصفا داشت.

این جمله رو خیلی دوست داشتم:

واژگان! گاهی تنها همین واژگان می‌توانند رهایی‌بخش ما باشند.

پ ن: راجع به اینکه کتاب جواب سوال بالا رو میده یا نه هم حرفی ندارم. هر کسی از ظن خود باید یار کتاب شود.