نوشته جیمز جویس،از کتاب دوبلینی ها، ترجمه پرویز داریوش، انتشارات اساطیر، چاپ اول ۱۳۴۶

• داستان طرح: ماجرای یک مهمانی، در قالب سنتی از سنت های قدیمی دوبلینی ها یا ایرلندی هاست که ظاهرا در آن دوره کمرنگ شده، داستان را میتواند در قالب چند پیرنگ برای شخصیت های مختلف خلاصه کرد. اما ظاهرا علاقه خود نویسنده به گابریل است. گابریل به مهمانی سالانه خاله هایش رفته و در آنجا دوباره احساساتش نسبت به همسرش بیدار میشود و در صحبت آخر شبی که قبل از خواب با هم دارند، زن راجع به پسری حرف میزند که سالها پیش او را دوست داشته و در هفده سالگی مرده.
• مضمون: وانهادگی در برابر جبر زندگی… در برابر مرگ… در برابر هست.
• مکان: دوبلین
  • صحنه: خانه تاریک و رفیع واقع در آسترزآیلند
• زمان: ده شب، یک شب برفی.
• شخصیتها:
  • لیلی دختر سرایدار؛ دختر لاغرمیان و رو به رشد، رنگ پریده با موهای طلایی، دیگر مدرسه نمیرود
  • میس کیت مورگان
  • میس جولیا مورگان، خواننده سوپرانوی درجه یک،
  • برادر میس کیت و جولیات: پات که مرده
  • ماری جین دختر برادرشان: هنرستان موسیقی را تمام کرده، کنسرت میدهد، الان سی و چند سال دارد
  • آقای فولهام؛ صاحبخانه و صاحب کارخانه ذرت پاک کنی
  • گابریل کونروی و زنش گرتا ؛ مردی جوان و قوی و بلند قامت، صورت بی مو، عینکی، موهای سیاه؛ پسر الن، خواهر مرحوم جولیا و کیت؛ فارغ االحتصیل از دانشگاه شاهی، برای روزنامه دیلی اکپسرس مخفیانه مطلب مینویسد؛ در ستون ادبی، هفته ای ۱۵ شلینگ میگیرد، ظاهرا روزنامه طرفداری دسته خاصی از انگلیسیهایی است که ضد ایرلندند
  • الن خواهر مرحوم میس مورگان ها: که مغز خانواده مورگان بوده،
  • کنستانتین پسر دیگر الن که کشیش ارشد بالبریگان است
  • فردی مالینز؛ همیشه مست است
  • بسی پرستار بچه های گابریل و گرتا
  • میس دیلی و میس پوئر
  • آقای برون
  • میس فرلنگ یکی از شاگردان مری جین که والس میزد
  • آقای برگین
  • آقای کریگان
  • آقای بارتل دارسی:آوازه خوان تنور؛جوانی سبزه گون با سیبیلی ظریف
  • میس آیورز هم کلاسی دانشگاهی گابریل، معلم،
  • مادر فردی مالینز، با دختری در گلاسکو زندگی میکرد و سالی یک بار به دوبلین می آمد
  • پدربزرگ پاتریک مورگان؛ در سنین آخر عمرش به آقای پیر معروف شده بود؛ اسبی داشت به نام جانی
• تقابل ها : فقیر و ثروتمند؛ سیاه و سفید؛ سیاسی و غیرسیاسی، مرد و زن؛ هوشیار و مست؛ باورمندی و بی باوری، مردگان و زندگان.
• راوی : دانای کل
• کانون روایت: دید صفر؛ نوع راوی دیگرگوی
• ژانر :
• پایان باز، خبری( میتواند پرسشی هم باشد)، واقع گرا، داستان بلند، جهان داستان با جهان تجربی برابر است؛ فلسفی، روانشناختی، مدرن، دغدغه شناخت و حقیقت دارد،
• مساله تاویلی متن: فلسفی، روانشناختی، جامعه شناختی، سیاسی،فمینیستی.
• تعبیرهای جالب:
  • – در عصری زندگی میکنیم که اندیشه در آن آزار میبیند، و گاه من از آن میترسم که این نسل جدید تحصیل کرده و حتی بسیار تحصیل کرده، آن خصایص بشری و میهمان نوازی و طیبت خوش طینت را که از مختصات روزگار گذشته بود فاقد باشد.
  • ما در عصری بسیار بی برکت زندگی میکنیم.
  • در همین مجامع نیز همواره افکاری غم انگیز تر ما را به خود مشغول میدارد : افکار گذشته افکار جوانی، تعییرات، صورتهای غایبی که جایشان امشب اینجا خالیست. راه ما در زندگی بسیاری از این توشه های غم انگیز دارد و اگر بنا بود جز آن توشه هیچ نگیریم دیگر دل آن نداشتیم که متهورانه به کارهای دشوار خود در دنیای زندگان بپردازیم.
• پ ن: آداب مهمانی و تعارفهای موقع سرو شام چقدر شبیه ما ایرانیها بود. جالب بود.