این واژه‌های ناب
این لحظه‌های گُر گرفته از اعتمادِ خواب
سرمایه‌ی من است
که به پایت ریخته‌ام
با تو من سرشارم
از عمر قافیه‌های ناتمام…
با تو من سرشارم از ثروتی عمیق
در بستری ز عشق
-تو
زیباترین مصرع شعر زندگانی منی
دست‌های تو توانایی بخشش دارد
چشم‌های تو گسترده بر پر پاک پرستوهای عشق
مست از آراستگی شعله‌های مهر
سرشار از اهتزار روح…
ای پاک‌ترین زلاله‌ی آرامش نهر
تو می‌دانی و خوب می‌دانی
چگونه بی‌تاب توام
چگونه سر شار ز توام…
( از نوشته‌ای خیلی قدیمی… شاید متعلق به بیست سال پیش)
با خودم لج كرده‌ام؛ ذهنم آبستن داستان‌ها و قصه‌های بسیار است. دستانم تشنه‌ی قلم زدن و نوشتن واژه‌ها… اما چونان كه بخواهي كودك خواهانِ پفك
چو هستی، خوش باش… چشم‌هاتو ببند و فرض کن همین الان همین لحظه مُردی… اولش ممکنه فکر کنی: کارهام؟ احتمالا بچه هام؟ شوهرم؟ زنم؟ مادرم؟
فرمیر نقاش این تابلو ( دختری با گوشواره مروارید) که در فقر مرد و در دوران زنده بودنش از هنرش هیچ پولی در نیاورد!
قسمت قبلی متن داستان قسمت بعدی پ ن: عکس کتاب‌های طلایی که سایه توی زیرزمین خونه‌ی قبلیشون پیدا می‌کنه: نمی‌دونم تا حالا این کتابا
گونتر گراس، ترجمه کامران جمالی، نشر چشمه، ۱۳۹۵، ۲۴۵ صفحه. آخرین رمان گونتر گراس که ظاهراً بازتاب خانواده پرجمعیتش بوده. ماشاالله دوستمون زندگی پرفعالیتی هم
خسرو که از خانه می‌رود بیرون، از پشت پنجره با نگاهم دنبالش می‌کنم. او راه می‌رود و من دلم غنج می‌رود: چاقِ دوست‌داشتنی. ماسک
گمان می بردم که زیستن می آموزم، مردن می آموختم… لئوناردو داوینچی از کتاب جاده فلاندر، نوشته کلود سیمون، ترجمه منوچهر بدیعی، نشر نیلوفر، ۱۳۸۲،
یک پاسخ
😍😍😍😍😍👌🏻👌🏻👌🏻WooooOooow