همیشه صبح ها زودتر از همه بیدار میشد. وقتی هنوز چراغ های همه محله خاموش بود. دور پارک را یک دور، میدوید، بعد روزنامه صبح را بر میداشت و تا آدرین بیدار شود، در حال خواندن روزنامه صبحانه را آماده میکرد.

آن روز اما چراغ خانه همسایه روبه روی،همان دختر لج درآوری روزنامه نگاری که همیشه از ذائقه انتخاب رسانه او ایراد می گرفت روشن بود. دو تا ماشین جلوی خانه اش پارک بودند و انگار مهمان داشت. ایرفون را چپاند توی گوشهایش و کلاه را انداخت روی سر و شروع کردن به دویدن. وقتی برگشت هوا تقریبا روشن شده بود. مهمانهای همسایه رو به رویی رفته بودند. روزنامه آن روز را از روی زمین برداشت و وارد خانه شد. کتری آب را گذاشت روی گاز تا جوش بیاید. روزنامه را باز کرد. چند تا ورق و در صفحه حوادث:

در خبری که در آخرین لحظه به دست روزنامه رسیده بود، زن خبرنگار جوانی به نام میم سین با خوردن تعداد زیادی قرص دست به خودکشی زده بود. البته هنوز تحقیقات جنایی در این خصوص ادامه دارد و با توجه به اینکه اطلاعات بیشتری در این رابطه در دست نیست هنوز نمیتوان خودکشی او  را به طور قطعی تایید کرد.

در یخچال را باز کرد تا ببیند با چه چیزهایی میتواند آرین را وادار به خوردن صبحانه کند:

نیمرو؟ املت؟ کره مربا و پینر گردو…

صدای آمبولانس باعث شد فضولی اش گل کند و برود دم پنجره.

جلوی خانه همسایه لج درآور رو به رو دوباره چند تا ماشین جمع شده بود. به اضافه آمبولانس و ماشین پلیس. آدرین خواب آلود و دست مالان به چشم از پله ها پایین آمد:

• صبح بخیر… دم پنجره کشیک کیو میکشی؟
• صبح بخیر خواب آلوی چاق… کشیک نمیکشم میخواستم ببینم صدای چیه.آمبولانس واسه چی اومده؟
• آمبولانس ؟واسه چی اومده ؟
• نمیدونم. دم خونه این دختره لوس سیما مدنی هم پلیس اومده هم آمبولانس. تا صورتتو بشوری واست صبونه آماده میکنم.