کتاب ماه تا چاه، نوشته حسین آتش پرور، نشر مهری. چاپ اول پاییز ۱۳۹۹٫ من عاشق کتاب شدم. اصلا آدمی نیستم که روی جبرهای زییستی اش از جمله جبر جغرافیا عرق و غیرت خاصی داشته باشم و فکر کنم آسمان یا زمینی که من در آن بدون انتخاب خودم افتاده ام توش، لابد از بقیه جاهای دنیا آبی تر یا گیراتر است. نه اصلا. اما فکر میکنم مشهدی ها یک طور خاصی با این کتاب که از روی عکس جلدش هم میتوان فهمید ارتباط برقرار کنند. یک شخصیت داشت به نام آقای فتح آبادی، صدای غش غش خنده من را وسط سریال آخرین پادشاهی محمود طفلک در می آورد. فکر کنم ساختارشکنی آقای آتش پرور مرا هم جوگیر کرد که از شیوه معمول معرفی کتابم تخطی کنم! ( یکی دارد توی ذهنم می گوید: چنان میگوید تخطی از شیوه معمول معرفی کتاب که انگار حالا شیوه معمولش چه پخی بوده 😋😂🙈). حالا هر چی . نوش!🥂