تابستون سال ۲۰۰۷ آمال المثلوثی یه دختر بیست و پنج ساله تونسی با یه کاغذ زندگیش عوض شد.

یه روز وقتی توی پایتخت تونس تو یه فستیوال موسیقی شرکت کرده بود، یکی از دوستاش به اسم آمین القزی ( که امیدوارم اسمشو درست نوشته باشم) بهش یه کاغذ می‌ده و می‌گه:

•  این شعرو واسه تو نوشتم. دلم می‌خواد تو بخونی‌ش.

آمال اولین خط شعرو که به عربی بوده می‌خونه و عاشقش می‌شه: « ما آزادیم و نمی‌ترسیم»

به این ترتیب آهنگ «کلمتی حره» یعنی واژگان من آزادند، متولد می‌شه. اما حتی خود آمال تصور نمیکرد این آواز بشه آهنگ انقلاب تونس.

بعد از خوندن این آهنگ، یه روز دو  تا مامور حکومتی می‌رن دم در خونه‌ش و ازش می‌پرسند کی این شعرو گفته و چرا این شعرو خوندی و درنهایت هم به آمال می‌گن:

• این ماییم که تعیین می‌کنیم کی باید چی بخونه. دوره‌ی هنر برای تو تموم شده!!!!!!!! برو یه شغل دیگه واسه خودت پیدا کن!!!!!!

اما آمال که می‌بینه دیگه نمی‌تونه توی کشور خودش آواز بخونه، توی یه مسابقه‌ی آواز تو رادیو فرانسه شرکت می‌کنه و نفر دوم می‌شه.

جایزه اش دعوت به برگزاری یک کنسرت تو پاریس بوده و آمال هم به پاریس می‌ره و  آهنگ «کلمتی حره» رو در برابر پنجاه هزار نفر می‌خونه:

ما مردمانی آزادیم که نمی‌ترسیم

ما آن رازهای نگفته‌ایم که نمی‌میریم

ما صدای آن‌هاییم که مقاومت می‌کنند …

ما آزادیم و واژه های ما آزادند…

• فراموش نخواهیم کرد

-آنها را که به ایمان ما خیانت کرده و موجب هق‌هق‌مان شده‌اند…

واژه‌های من آزادند

من حق مظلوم ام

که این سگها پایمالش می‌کنند

آن‌ها که نان مردم را می‌زنند

و آن‌ها که فکرها را سرکوب می‌کنند…

پس از یاد مبرید

قیمت نان را

از یاد مبرید

عامل بدبختی‌مان را

و فراموش مکنید که چه کسی در زمان نیاز به ما خیانت کرد

من صدای کسانی هستم که تسلیم نمی‌شوند

من راز گل سرخم … ستاره‌ای درخشان در تاریکی

خاری در گلوی ظالم

بادی که آتش را شغله ور می‌کند

من روح آنان مردگانم که هرگز فراموش نخواهد شد…

من صدای آن‌هایم که هنوز نمرده‌اند.

بیایید از خاک رس فولاد بسازیم…

و با آن عشق جدیدی که تبدیل به پرنده می‌شود …

که تبدیل به یک خانه می‌شود …

که تبدیل به وطن می‌شود …

که باد می‌شود …

که باران می‌شود …

و آخرش آهنگش رو تقدیم می‌کنه به تمام مردم تحت ستم در جهان به ویژه تونس، فلسطین، عراق و آفریقا…

بعد از این کنسرت، آهنگ کلمتی حره توی تمام جهان معروف می‌شه، اما در خود تونس شنیدنش ممنوع می‌شه. عده‌ای هم همیشه در صحنه و جان بر کف شروع می‌کنند علیه آمال اراجیف گفتن که سیاه نمایی کرده و یعنی چی که قیمت نون رو از یاد نبرید… یعنی چی که خاری در گلوی ظالم و  برچسب‌های آن‌چنانی و خودجوش به آمال زدن و چه و چه و چه …! گاهی حتی یه عده توی خیابون بهش چیزی پرت می‌کردند و فحش می‌دادند.

به رغم تمام ممنوعیت‌ها یه بار وقتی آمال توی یه کنسرت زیرزمینی توی کشورش کلمتی حره رو می‌خونه با تعجب می‌بینه همه‌ی آدمهای حاضر توی سالن آهنگش رو از برند و دارند باهاش هم‌خوونی می‌کنند.

یک بار هم وقتی واسه اجرای یک کنسرت زیرزمینی دیگه می‌ره جنوب تونس، آهنگش رو تقدیم می‌کنه به محمد بوعزیزی که از فقر و فشارهای حکومت به نشانه‌ی اعتراض دست به خودسوزی می‌زنه و خودش رو می‌کشه. مرگ بوعزیزی و آواز آمال در جنوب تونس آتش اعتراضی رو روشن می‌کنه که همه فکر می‌کردند مثل بقیه‌ی اعتراض‌ها به زودی سرکوب و خاموش می‌شه؛ اما…!

بقیه‌شو دیگه لابد می‌دونید: انقلاب یاس تونس و کناره گیری بن علی و فرارش به عربستان و الباقی ماجرا…

آهنگ کلمتی حری وقتی آمال شمع به دست گرفته داره توی خیابون با مردم میخونه توی یوتیوب وایرال میشه و تبدیل میشه به سرود بهار عربی…

پ ن: امروز این داستان رو در قالب یک پادکست از اپلیکیشن دولینگو به زبون فرانسه  و انگلیسی (با صدای خود آمال که بخش فرانسه رو  روایت می‌کرد- دم استعمار هم گرم که یه فایده داشته واسه این کشورها!) گوش دادم و هر چی از پادکسته یادم موند اینجا نوشتم.

موقع نهار با محمود یه چند از آهنگاشو گوش دادیم و بعد رفتم سراغ آهنگ‌های جدیدترش و آهنگ «حلم» رو شنیدم که خب ملودیشو همه می‌شناسیم. ولی به قول محمود متن آهنگ ما چی میگه! این چی می‌گه! (میان ماه من تا ماه گردون تفاوت از زمین تا آسمان است).

متن آهنگ:

حُلم/ رویا