کتاب‌بازی

  تابستون سال ۲۰۰۷ آمال المثلوثی یه دختر بیست و پنج ساله تونسی با یه کاغذ زندگیش عوض شد. یه روز وقتی توی پایتخت تونس

دیروز داشتم کتاب داستان یک مبل رو برای آخرین بار می‌خوندم که دیگه بفرستم بره سفرش رو آغاز کنه که چشمم به این صفحه افتاد:

جهان ساخته شده‌است “تا” کتاب زیبایی نوشته شود. استفان مالارمه… (یادم نمیاد از کدوم کتاب یا کجا؟ فقط روی یکی از دفترام یادداشتش کرده بودم

“بهتر است آدم انگشت‌شمار طرفدار مشتاق داشته باشد تا انبوهی که فقط از کارش تعریف کنند؛ بهتر است ده‌ها نفر از دل و جان عاشق

با کتاب‌های هرمان هسه خیلی ارتباط برقرار نکرده‌م… به خصوص با دِمیان و پیتر کامنتسیند. (گرگ بیابان حالا کمی بیشتر)؛ اما زندگی‌نامه‌ش بد جور مجذوبم

جایی که منجلاب گه است، دم زدن از اصلاح خیانت است.   صادق هدایت، نامه‌ی بیست و نهم از هشتاد و دو نامه به حسن

کتاب مرا به دور بینداز، مگذار متقاعدت کند! گمان مبر که حقیقت تو را کس دیگری می‌تواند برایت پیدا کند … به خود بگو که

راز دلت را برای هر کس فاش نکن… خوآن رامون خیمنس زیر بعضی از جملات کتاب درسی اش از قدیس آکمپیس آلمانی خط کشیده… ظاهرا

کاترین کامو می گوید: روزی در خانه بابا را دیدم که با چهره‌ای درهم سر در گریبان فرو برده‌است. از او پرسیدم: «بابا غمگینی؟» سربلند

بادبان‌ها بر نیل پرندگان بی‌آواز با یک بال که بی‌صدا می‌گردند به دنبال آن بال دیگر؛ کورمال کورمال در غیاب آسمان به دنبال جوانی مرمرین